klouar

Brezhoneg

Etimologiezh

Meneget er C'hatolikon (clouar).

Da geñveriañ gant an anvioù-gwan claear e kembraeg ha klor e kerneveureg.

Dont a ra eus ar ger keltiek *klijaros a zeufe eus ar wrizienn indezeuropek *ḱleih₁- a gaver er gerioù lauw « klouar » e nederlandeg, calor « gwrez » e latin ha šiltas « tomm, klouar » e lituaneg.

Anv-gwan

Derez	Furm
Derez-plaen	klouar
Derez-uheloc'h	klouaroc'h
Derez-uhelañ	klouarañ
Derez-estlammiñ	klouarat

klouar /ˈkluːar/

1. Etre tomm ha yen, diwar-benn an amzer, an dour ...
   • An amzer a oa klouar, an oabl steredennet, hag ec'h azezas war ar c'hlazenn, hag e vanas kousket a-raok hanternoz. — (Fañch an Uhel, Kontadennoù ar Bobl/1, Al Liamm, 1984, p. 15.)
   • Kemerit ur bannac'h dour klouar. — (Jules Gros, Le trésor du breton parlé Deuxième Partie, 1970, p. 261.)
   • Klouar eo an amzer. — (Jules Gros, Le trésor du breton parlé Deuxième Partie, 1970, p. 262.)
   • Klouar e oa an amzer. — (Jakez Riou, Geotenn ar Werc'hez ha danevelloù all, Al Liamm, 1957, p. 40.)
2. (diwar-benn an dud) (den) a gomz brav, klufan, klouarenn.
   • Ar re glouar-se a vez drouk. — (Jules Gros, Le trésor du breton parlé Deuxième Partie, 1970, p. 262.)
   • Peadra da glouaraat un disterañ he c'halon— (Roparz Hemon, Kleier Eured, p. 48.)

Deveradoù

• klouaraat
• klouarañ
• klouarded
• klouarder

• klouarenn
• klouarenniñ
• klouarien
• klouarijenn
• klouarik

Krennlavarioù

• Pa vez an erc'h war an douar
  Ne vez na tomm na klouar. — (Jules Gros, Le trésor du breton parlé Deuxième Partie, 1970, p. 262.)

Troidigezhioù

• galleg : tiède ^(fr)  ; cordial ^(fr)  ; clément ^(fr) , doux ^(fr) (temps)
• kembraeg : claear ^(cy) , llugoer ^(cy)  ; mwyn ^(cy)

• saozneg : lukewarm ^(en) , tepid ^(en)  ; pleasant ^(en) , cordial ^(en)