klokañ

Brezhoneg

Etimologiezh

Diwar klok hag -añ.

Verb

klokañ /ˈklɔ.kːã/ verb gwan (anv-gwan-verb : kloket) (displegadur)

1. → Termenadur da glokaat (Ouzhpennañ) .
   • Kridienn a zo gant he izili, kloka a ra he dent. — (Yann ar Floc'h, Koñchennou eus Bro ar Stêr Aon, Levrdi Le Dault, Kemper, 1950, p. 83.)

Stumm all

• klokal