keulfe

Ur pennad eus ar Wikeriadur, ar geriadur liesyezhek frank a wirioù.

Brezhoneg

Etimologiezh

Meneget (Cuërfe. quelfe.) e Geriadur Gregor Rostren, 1732, pajenn 229b[1].

Anv-kadarn

keulfe /ˈkøl.fe/ gourel

  1. Urzh ofisiel da lazhañ tan ha gouleier.
    • 10 eur : eur ar c'heulfe. — (P. Trevezel, Gant paotred ar biniou nevez, Arvor, 24 Here 1943, p. 4d.)
  2. Embann, lakaat keulfe en ul lec'h, seniñ keulfe.
    • Edo ar c'heulfe o seni, doriou pounner ar mogeriou o serri ha chadennou-harz ar streajou o stirlinka, [...] — (Ab-Sulio, Perig, mab ar galeour, Le Courrier du Finistère, 15 Genver 1938, p. 2e.)

Troioù-lavar

Notenn

Gwelet ivez

  • Ar pennad « keulfe » e-barzh Wikipedia Pennad war Wikipedia

Troidigezhioù