kelennor

Ur pennad eus ar Wikeriadur, ar geriadur liesyezhek frank a wirioù.

Brezhoneg

Etimologiezh

Savet diwar « kelenn- », pennrann ar verb « kelenn », hag an dibenn-ger « -or ».

Furm verb

kelennor /keˈlɛnːɔr/

  1. Furm dic'hour ar verb kelenn en amzer-da-zont an doare-disklêriañ.