kelaouo

Ur pennad eus ar Wikeriadur, ar geriadur liesyezhek frank a wirioù.

Brezhoneg

Etimologiezh

Savet diwar kelaou-, pennrann ar verb kelaouiñ, hag an dibenn-ger -o.

Furm verb

kelaouo /keˈlɔwːo/

  1. Furm ar verb kelaouiñ e trede gour unan an amzer-da-zont, en doare-disklêriañ

Troidigezhioù