innau

Ur pennad eus ar Wikeriadur, ar geriadur liesyezhek frank a wirioù.

Kembraeg

Etimologiezh

Eilstumm dre raktroc'h eus finnau, dre vlotaat eus minnau, eus minheu e krenngembraeg, deuet eus ar raganv kevrennek predenek *min-de-swe « ma-unan ».

Raganv-gour

innau[1]

  1. Stumm nerzhekaat raganv ar c'hentañ gour unan. Peurvuiañ e fin ur frazenn.
    • Ti ac innau.
      Te ha me ivez.
  2. A-wechoù e deroù ur frazenn:
    • Ac innau

Adstummoù

Pennadoù kar

Notennoù