harpañ

Brezhoneg

Etimologiezh

Eus harp hag -añ.

Verb

harpañ /ˈharpã/

1. Harpañ un dra en ur voger  : lakaat un dra en e sav a-stok ouzh ur voger pe un dra bennak all.
   • Eñ harpañ e benn ‘n un dervenn, — (Fañch an Uhel, Soniou Breiz-Izel 1, Pariz, 1890, 1971, p. 216.)
   • War ar c'hae edo, pa harpas al lestr er porz. — (G. MILIN, Gwechall-goz e oa..., Kemper, 1924, p. 15.)
   • Harp ar skubellenn en nor. — (Jules Gros, Le trésor du breton parlé Première Partie, 1966, p. 161.)
   • Ret e vo harpañ ur forc’hikell er blantenn-mañ, — (Jules Gros, Le trésor du breton parlé Première Partie, 1966, p. 161.)
2. Harpañ ouzh ur voger  :
   • Ur barrad glav a deuas hag e harpjont o-zri en disglav eus (ouzh) ti ar baraer ... — (Fañch an Uhel, Kontadennoù ar Bobl/3, Al Liamm, 1988, p. 123.)
3. Paouez.
   • "Harp! den kriz!" eme ur vouezh taer. — (Yann ar Floc'h, Koñchennou eus Bro ar Stêr Aon, Levrdi Le Dault, Kemper, 1950, p. 40.)