gwilioud

Brezhoneg

{-ak-|br}} gwilioud

1. Ober ar vaouez pa c'han ur bugel.
   • Ret eo hastañ da lakaat ar memproù-mañ da antren adarre er vatris goude bezañ lakaet ar wreg poaniet war he c'hein ; he fenn hag he c'horf-bras izelaet hag he feskennoù uhelaet, etc. hag esa ober ar gwilioud. — (Joseph Raulin, troet e brezhoneg gant Bouestard de La Touche, Instructions succintes sur les accouchements, Montroulez, 1774, p. 147.)

Deveradoù

• gwiliouder,
• gwiliouderez
• gwiliouderezh
• gwilioudiñ

Troidigezhioù

• galleg : accouchement ^(fr)