goullonderiñ

Ur pennad eus ar Wikeriadur, ar geriadur liesyezhek frank a wirioù.

Brezhoneg

Etimologiezh

→ Etimologiezh da glokaat (Ouzhpennañ)

Verb

goullonderiñ /ɡulɔ̃nˈdeːrĩ/ verb kreñv eeun (displegadur)

  1. Lakaat da vezañ goullo, lemel kement tra a oa e-barzh.
    • Sec’hed mat o doa, rak n’int ket bet pell evit goullonderiñ div bodezad gwin-ardant ha teir bodezad gwin. — (Lan Inizan, Emgann Kergidu 1, Brest, 1877, eil emb. Al Liamm 1977, p. 121, 167.)
    • Enn aoun e veze ato na vije re vec'hiet ar bobl, ha morse ne veze joaiusoc'h eget p'en deveze goullonderet tenzor ar palez evit pourvei da ezommou ann dud keiz. — (Gabriel Morvan, Buez ar Zent, Brest, 1894, p. 695.)
    • Gweñv evel ur c'hazh-koad e pigno ouzh ar gwez-derv da gutuilh dezho o-zri ur predad mez, pa c'hoarvezo ganto goullonderiñ o faneradig boued e daouarn ar beorien vihan. — (Tad Medar, Fatima !!, Ar Vuhez Kristen, Rosko, 1943, p. 24.)

Troidigezhioù