gelaouenn

Brezhoneg

Etimologiezh

Meneget er C'hatolikon (guelouen).

Da geñveriañ gant ar ger kembraek gelau.

Ur c'helaouenn.

Anv-kadarn

gelaouenn /ɡeˈlɔwːɛn/ benel (liester : gelaoued, gelaouenned ; strollder : geloù)

1. → Termenadur da glokaat (Ouzhpennañ) .
   • Eur voaderez, eur gelaouenn, ha netra ken e voa ar c'hovec hostis-se. — (Ian bipi, Penn-disto, a Gervrugenn, Ar c'hoanenn reuzeudic, disprijet ha dianavezet, Feiz ha Breiz niv. 33, 1879, p. 259a.)

Notenn

• Ur c'helaouenn, hervez ar yezhadur.

Gerioù heñvelster

• gwaderez
• tennerez gwad

Deveradoù

• gelaouenn-vor

Troidigezhioù

• galleg : sangsue ^(fr)
• kembraeg : gelau ^(cy)

• saozneg : leech ^(en)
• spagnoleg : sanguijuela ^(es)

Gwelet ivez

• Ar pennad « gelaouenn » e-barzh Wikipedia