fron

Ur pennad eus ar Wikeriadur, ar geriadur liesyezhek frank a wirioù.

Brezhoneg

Etimologiezh

Kavet en henvrezhoneg (fron).
Meneget er C'hatolikon (froan, fron).
Da geñveriañ gant an anvioù-kadarn ffroen « fron » en kembraeg, srón « fri » en iwezhoneg ha sròn « fri » en skoseg.
Deuet eus ur ger keltiek *srognā « fri », deveret eus ur verb *sregn-o- « roc'hal » (miret evel srennid en heniwerzhoneg), a zeufe eus ur wrizienn indezeuropek *srengʰ-, a gaver er gerioù ῥεγχω (grc) (renchein) « roc'hal » en henc'hresianeg ha ṙungn (ռունգն) « fri » en henarmenieg[1].

Anv-kadarn

fron /ˈfrɔːn/ benel (daouder : divfron, liester : fronioù, fronoù)

  1. (Korfadurezh) Unan eus toulloù diavaez kavenn fri ar mellkeineged

Stummoù rannyezhel

Gerioù heñvelster

Deveradoù

Troidigezhioù

Daveoù

Roll an daveoù :

  1. Ranko Matasović, Etymological Dictionary of Proto-Celtic, Leyden, Brill, 2009, p. 352–353.