forc'h

Brezhoneg

Etimologiezh

Eus forca.

Anv-kadarn

forc'h /ˈfɔrx/ benel (liester : ferc'hier)

Ur forc'h tri biz

1. Benveg labour-douar.
   • Ur forc'h tri biz. — (Jules Gros, Le trésor du breton parlé Deuxième Partie, 1970, p. 163.)
   • ... ; un tamm hej a ris d'ar glaou-tan, da ledañ anezhañ e pep lec'h war sol ar forn gant ma forc'h-forn daou viz. — (Herve ar Gall, Koulz ar c'hastrilhez, Embannadurioù Al Liamm, 2008, p. 13.)
   • Stardañ a rae c'hoazh troad ur forc'h pevar biz en e zorn dehou. — (Herve ar Gall, Koulz ar c'hastrilhez, Embannadurioù Al Liamm, 2008, p. 16.)
   • — [...] ! Hennez, ar c'hos-tamm koueriad-se, eo en deuz va bornet-me, e Kergidu, gant eun taol forc'h. — (Lan Inizan, Emgann Kergidu Lodenn 2, J.B. hag A. Lefournier, Brest, 1878, p. 18.)
   • Ha d'ar c'hrogad all, Yun a gemeras ar forc'h koad hag a hejas plouz gant ar bennhêrez. — (Jakez Riou, Geotenn ar Werc'hez ha danevelloù all, Al Liamm, 1957, p. 36.)
2. → Termenadur da glokaat (Ouzhpennañ) .
3. Gast.

Deveradoù

• forc'had
• forc'hañ
• forc'hata
• forc'hek
• forc'hell

Gerioù kevrennek

• Mari-forc'h

Troioù-lavar

• bezañ gwisket evel ur forc'h
• ober he forc'h

Troiennoù keñveriañ

• bezañ moan evel troad ar forc'h hir
• bezañ treut evel pav koad ur forc'h houarn
• bezañ treut evel troad ar forc'h hir

Troidigezhioù

• galleg : fourche ^(fr)