foenneier
Brezhoneg
Etimologiezh
- Savet diwar « foenneg » hag an dibenn-ger « -ier » gant steuziadur ar « g ».
Furm anv-kadarn
foenneier /fweˈnɛjːɛr/
- Furm lies an anv-kadarn foenneg
- Hag e sanko, e-barzh an dour, an erinoù, ar paludoù, ar foenneier hag ar parkeier-traezh, hag engroez diniver an tiez bihan. — (Youenn Drezen, Itron Varia Garmez, Skrid ha Skeudenn, 1941, Al Liamm, 1977, p. 293.)
- Sklêrijenn ha gor heol an nevezamzer a laka da sevel ha da zareviñ geot ar foenneier ha drevadoù ar parkeier. — (Tad Medar, An Tri Aotrou, 1981, p. 118.)