dousig

Ur pennad eus ar Wikeriadur, ar geriadur liesyezhek frank a wirioù.

Brezhoneg

Etimologiezh

Savet diwar an anv-kadarn « dous » hag al lostger « -ig ».

Anv-kadarn

dousig /ˈdusː.ik/ gourel

  1. Anv karantezus implijet evit envel an hini a garer.
    • A dra sur e vijen bet laouenoc'h o vont eus an ti-mañ ma vije bet va dousig er gêr... — (Loeiz ar Floc'h, Trubuilhou ar seiz potr yaouank, 1927, p. 11.)
  2. Va dousig koant. Anv boas da ober meneg eus an hini a garer, paotr pe blac'h.

Troidigezhioù