dispartiañ

Brezhoneg

Etimologiezh

Eus disparti hag -añ.

Verb

dispartiañ /disparˈtiːã/

1. Lakaat disparti etre tud.
   • "Ne vo ket gellet dispartiañ ac'hanomp, 'm eus aon," a lavar din gant e hardison voas. — (Pétros Márkaris, lakaet e brezhoneg gant Alan Botrel, Na baeit ket!, An Alarc'h Embannadurioù, 2014, p. 337.)
2. Dispartiañ diouzh un den.
3. diforc'hañ (pa gomzer eus ur vaouez)
4. en em zispartiañ

Troidigezhioù

• galleg : séparer ^(fr)