diforc'hañ

Ur pennad eus ar Wikeriadur, ar geriadur liesyezhek frank a wirioù.

Brezhoneg

Etimologiezh

Eus diforc'h, hag -añ.

Verb

diforc'hañ /diˈfɔrɣã/

  1. → Termenadur da glokaat (Ouzhpennañ)
    • Glaz eo, pa vez guelet a bell, abalamour sclerijen an heol, diforc'het gant an ear, a gemer al liou-ze ouz he dreuzi. — (J.-F. Caër, Perag e ranker credi ez eus eun Doue ?, Feiz ha Breiz niv. 7, 1907, p. 195.)
  2. ober ar c'hemm etre daou dra
    • A-vec'h ma c'helle Vindosêtlos diforc'ha an eil diouz egile. — (X3, Merdeadenn Vindosêtlos, Buhez Breiz niv. 25, 1923, p. 424.)
  3. (Diwar-benn ur barez) : ober ur golladenn:

Stummoù all

Troidigezhioù