disoñj

Ur pennad eus ar Wikeriadur, ar geriadur liesyezhek frank a wirioù.

Brezhoneg

Etimologiezh

Diwar di- ha soñj-.

Anv-gwan

disoñj /'diˈzɔ̃ːʒ/

  1. A zisoñj aliezik.
    • Un den disoñj. Ur penn disoñj.
    • Chesuz ! me a zo arru dizoñj ! TBP

Gerioù heñvelster


Troidigezhioù