direvrañ

Brezhoneg

Etimologiezh

Savet diwar an anv-gwan direvr hag al lostger -añ.

Verb

direvrañ /Distagadur ?/ (anv-gwan-verb : direvret) (displegadur)

• Hennez a oa prest da zirevra gand ar c'hoant da vond d'ar pardon. — (Jules Gros, Le trésor du breton parlé Deuxième Partie, 1970, p. 444.)
• Enaouiñ a ran ar skinweler ha gortoz rak direvrañ a ran gant ar c'hoant klevout munudoù an harzidigezh. — (Pétros Márkaris, lakaet e brezhoneg gant Alan Botrel, Na baeit ket!, An Alarc'h Embannadurioù, 2014, p. 144.)