Mont d’an endalc’had

didogañ

Ur pennad eus ar Wikeriadur, ar geriadur liesyezhek frank a wirioù.

Brezhoneg

Etimologiezh

Savet diwar di- ha togañ .

Verb

didogañ /diˈdoːgã/ verb kreñv eeun (displegadur)

  1. Tennañ an tog diwar un dra bennak, diwar benn den pe dra.
  2. Tennañ un dra zo evel un tog war ur bern, pe war un dra bennak all.
    • Didogañ ur gistinenn, ur bern keuneud (a veze toget gant lann alies), ur bern plouz, un dant.