dibikouz

Ur pennad eus ar Wikeriadur, ar geriadur liesyezhek frank a wirioù.

Brezhoneg

Etimologiezh

Savet diwar ar rakger « di- » ha « pikouz ».

Anv-gwan

dibikouz /di.ˈbikː.us/

  1. (Dre astenn-ster) Mat, eus ar c'hentañ.
    • Olier Robel, martolod a genwerzh, pa vez diwar an dour a zo ur paotrig brav, seder ha dibikouz [...]. — (Loeiz ar Floc'h, Trubuilhou ar seiz potr yaouank, 1927, p. 50.)
  2. dic'hloaz (,)
    • Eman sko er menhir : n’eus mui nemet eur c’hammed bennak da vuzula, hag e vezo en em dennet kuit dibikous ! Patrom:Marvaillou Kerne