butuniñ

Ur pennad eus ar Wikeriadur, ar geriadur liesyezhek frank a wirioù.

Brezhoneg

Etimologiezh

Eus butun hag -iñ.

Verb

butuniñ /byˈtỹː.nĩ/

  1. Sachañ war ur sigaretenn, pe ur segalenn, pe ur c'horn-butun, da dañva pe da lonkañ ar moged.

Gerioù heñvelster

Troioù-lavar

Troidigezhioù