blizenn

Ur pennad eus ar Wikeriadur, ar geriadur liesyezhek frank a wirioù.

Brezhoneg

Etimologiezh

Testeniekaet e henvrezhoneg blidan, bliden.
Kavet e kennvrezhoneg blizien, blyzyen, blizen, ha gant digweuzadur (b > gʷ > g) gluizen, glyzen[1].
Peurheñvel ouzh ar ger kerneveurek blydhen (benel) « bloaz ». Deuet eus ur stumm keltiek *blidnijo-, en droad oblikel ur ger diazez *blēdanī, miret evel blwyddyn e kembreug ha blíadain e heniwerzhoneg[1][2].
Doublenn blez.

Anv-kadarn

blizenn /ˈbliː(z)ɛn/ gourel (liester : blizennoù)

  1. (Lennegel) Bloaz, dreist-holl goude an niver-pegement
    Penn-blizenn: penn-bloaz.

Adstummoù

  • glizenn (stumm tregeriek)

Troidigezhioù

Daveoù

Roll an daveoù :

  • [1] : Peter Schrijver, Studies in British Celtic Historical Phonology, Amsterdam, Rodopi, 1995, p. 242-46.
  • [2] : w:Ranko Matasović, Etymological Dictionary of Proto-Celtic, Leyden, Brill, 2009, p. 69.