beckon

Ur pennad eus ar Wikeriadur, ar geriadur liesyezhek frank a wirioù.
Mont d’ar merdeerezh Mont d’ar c’hlask

Saozneg

Verb

beckon

  1. ober sin (gant an dorn, ar biz), da ober tra pe dra.
    • I am beckoning to him with my finger
    • He beckoned her to follom him .
    • He beckoned me back .