ankoù

Gwelet ivez : Ankoù

Brezhoneg

Etimologiezh

Eus « Ankoù ».

Anv-gwan

ankoù /ˈãŋ.ku/ gourel

1. Den treut-kenañ, evel ur skeledenn.
   • Evel un ankoù eo. — (Jules Gros, Le trésor du breton parlé Deuxième Partie, 1970, p. 20.)
   • Arru eo an ankou kignet-mañ ? — (Jules Gros, Le trésor du breton parlé Deuxième Partie, 1970, p. 20.)
2. Tasmant, dezhañ stumm ur relegenn.
   • Ar re a oa tud a zo bremañ ugent ankoù. Spontus eo o fenn ; ar gern a lugern e-giz koar, toulloù o daoulagad a zo goullo, o dent a zo hir-hir... — (Yann ar Floc'h, Koñchennou eus Bro ar Stêr Aon, Levrdi Le Dault, Kemper, 1950, p. 22.)

Troioù-lavar

• bezañ etre daouarn e ankoù : bezañ en arvar da vervel, da vezañ torret.