dibaot

Brezhoneg

Etimologiezh

Diwar ar rakger di- hag an anv-gwan paot.

Anv-gwan

Derez	Furm
Derez-plaen	dibaot
Derez-uheloc'h	dibaotoc'h
Derez-uhelañ	dibaotañ
Derez-estlammiñ	dibaotat

dibaot /ˈdiːbɔt/

1. N'int ket stank, niverus (diwar-benn an dud hag an traoù)
   • Micher an hostiz a zo unan ha n'eo ket eus ar re êsan, evit gellout ober enni ar zilvidigez, ha dibôt eo an hostizien vat. — (Yann-Vari Perrot, Erwan ar Moal, Bue ar Zent, Montroulez, 1912, p. 370.)
   • Ar vugelien-noz a zo arru dibaot. — (Erwan Berthou, En bro Dreger a-dreuz parkoù, Mouladurioù Hor Yezh, 1985, p. 31.)
2. Na gaver ket, na weler ket alies
   • — Ma istor, emean, n'eo ket hir na dibaot da glevet. [...]. — (Erwan ar Moal, Pipi Gonto, Kemper, 1925, p. 123.)
   • Dibaot e oa gwelout Alamaned o chaseal. — (Anjela Duval, Me, Anjela, Mouladurioù Hor Yezh, 2011, p. 92.)
   • Livañ a ra maouezed, dreist-holl, ha dibaot a wech e kaver gwazed ar vro war e daolennoù. — (Herve Gouedard, Paul Sérusier, ul livour e Breizh, , niv. Al Liamm, 2013, p. 120.)

Gerioù kar dre o ster

• nebeut

Deveradoù

• dibaotaat
• dibaot-bras

Krennlavarioù

• Dibaot ar yar na goll he vi
  O kanañ re goude dozviñ.
• Dibaot siminal a voged
  Pa ne vez ket tan en oaled.
• Dibaot ar zac'h na rank frega,
  Pa vez bet Paol oc'h he garga. — (Gabriel Milin, Furnez ar geiz, euz a Vreiz, Brest, 1868, p. 46.)

Troidigezhioù

• galleg : peu nombreux ^(fr)
• galleg : rare ^(fr)