Mont d’an endalc’had

fregañ

Ur pennad eus ar Wikeriadur, ar geriadur liesyezhek frank a wirioù.

Brezhoneg

Etimologiezh

→ Etimologiezh da glokaat (Ouzhpennañ)

Verb

fregañ /ˈfreːɡã/ verb gwan (displegadur)

  1. Regiñ.
  2. (Diwar-benn ar mor) Terriñ.
    • Diwar an aod ne oad ket evit kas dezhe sikour : an taolioù-mor a frege re rust war ar c’herreg. — (Fañch al Lae, Bilzig, Kemper, 1925, p. 143.)

fregañ verb kreñv eeun

  1. Regiñ.
    • Piladeg a vije alies etre ar baotred. Ar re-mañ, pa deuent d’ar gêr, drastet ha diframmet o dilhad, pa vije goulennet digante penaos o devoa graet evit o fregañ, a damalle anezhe, gwir pe c’haou, da Vilzig. — (Fañch al Lae, Bilzig, Kemper, 1925, p. 58.)
    • Stoket ha distoket e oa bet evelato gant ar mor ha gant an avel ; ar gouelioù a oa bet freget holl ha graet evel dantelez anezho [...]. — (G. MILIN, Gwechall-goz e oa..., Kemper, 1924, p. 14.)
    • Un taol kontell ha freget ar paper. — (Kristian ar Braz, Kest, Keit Vimp Bev, 2009, p. 10.)
    • N’int ket evit lakaat an avel da sevel nag evit fregañ ar c’houmoul. — (Roparz Hemon (diwar Chr. Marlowe), Fostus an doktor daonet in Pemp pezh c'hoari berr, Skridoù Breizh, Brest, 1944, p. 82.)

Deveradoù

Troidigezhioù