strujusoc'h

Ur pennad eus ar Wikeriadur, ar geriadur liesyezhek frank a wirioù.

Brezhoneg

Etimologiezh

Savet diwar « strujus » hag an dibenn-ger « -oc'h ».

Furm anv-gwan

strujusoc'h /stry.ˈʒysː.ɔx/

  1. Derez-uheloc'h an anv-gwan « strujus ».
    • Ni 'yel hon-daou, goude, d'ur strujusoc'h karter.[1]

Daveoù

Roll an daveoù :

  • [1] : Emil Ernod, Mojennou brezonek koz ha neve, Sant-Brieg, 1937, p. 197.