plapañ

Brezhoneg

Etimologiezh

Diwar plap hag -añ.

Verb

plapañ /ˈplapːã/

1. Debriñ gant trouz evel ar moc'h.
   • Klev ar porhell o plapa e voued. — (Jules Gros, Le trésor du breton parlé Deuxième Partie, 1970, p. 424.), — (Jules Gros, Le trésor du breton parlé Troisième Partie, 1974, p. 233.)

Troidigezhioù

• galleg : manger bruyamment ^(fr)