pik-pik

Ur pennad eus ar Wikeriadur, ar geriadur liesyezhek frank a wirioù.

Brezhoneg

Etimologiezh

Diwar pik.

Furm adverb

pik-pik

  1. sonn
    • En noz e c'hellot cousket dizoursi, an distera trouz a ra sevel pik pik he ziscouarnic, hag al laer a rank beza eur paotr fin, hag e ve alanic paotr ar yer, mar gell lakaat he scassou en ti heb gouzout d'ar mestr. — (Mab ar Bae, Maro ar paourkeaz chipic. Feiz ha Breiz, 13t bloavezh, niv. 7, 1878, p. 184a.)