mont en egar

Brezhoneg

Etimologiezh

Diwar ar verb mont, an araogenn en hag an anv-kadarn egar.

Troienn verb

mont en egar /Distagadur ?/

1. Egariñ, fuloriñ, kounnariñ
   • [...]. N'eus forz, red eo d'in anzav ouzin va-unan ez eo ar « politik » eun dra « difesoun », ha n'eo mat nemet da lakat tud, mignoned a-hend-all, d'en em zebri, da vont en egar an eil ouz egile ha, paneve va medalen, n'eo ket me a vefe sod a-walc'h... [...]. — (Ivon Krog, Klenved ar Medalennou, Ti-moulerez Sant-Gwilherm, Sant-Brieg, 1909, p. 42.)
   • Sane. — [...]. Tra nemed-ken nemed an hano a Gerlaban a laka ac'hanon da vont en egar. [...]. — (Yann-Vari Perrot, An Aotrou Kerlaban Pez farsus e 3 Arvest, Brest, 1922, p. 5.)
   • Mont a ra en egar, hag e lavar krouga ar gornandoned holl, [...]. — (Yann ar Floc'h, Koñchennou eus Bro ar Stêr Aon, Levrdi Le Dault, Kemper, 1950, p. 88.)

Troiennoù heñvelster

• mont e fulor
• mont e kounnar

Troidigezhioù

• galleg : devenir furieux ^(fr) , se mettre en fureur ^(fr) , se mettre en colère ^(fr)