mareig

Ur pennad eus ar Wikeriadur, ar geriadur liesyezhek frank a wirioù.

Brezhoneg

Etimologiezh

Savet diwar an anv-kadarn mare hag an dibenn-ger -ig

Furm anv-kadarn

mareig /maˈreːik/ gourel

  1. Furm vihanaat an anv-kadarn mare
    • Deuet enno o-unan, e krogas ar re-mañ da stourm ouzh ar roue yaouank hag e gileed gant seul vuioc'h a gounnar hag a zroukrañs ma oant bet aonikoc'h, ha laoskoc'h zoken, ur mareig a-arok. — (Langleiz, Romant ar Roue Arzhur/levrenn I : Marzhin, Al Liamm, 1975, p. 63.)

Troidigezhioù