loc'heta

Ur pennad eus ar Wikeriadur, ar geriadur liesyezhek frank a wirioù.

Brezhoneg

Etimologiezh

Savet gant loc'h hag -eta, marteze dre fazi, e-lec'h loc'hata.
Meneget e w:Geriadur Hemon-Huon, 1993.

Verb

loc'heta /loˈɣetːa/

  1. loc'hata, fiñval dizehan.
  2. bezañ fiñv-difiñv, fiñv-fiñv.