grevus

Ur pennad eus ar Wikeriadur, ar geriadur liesyezhek frank a wirioù.

Brezhoneg

Etimologiezh

(1500) Grevus er C'hatolikon[1].

Anv-gwan

Derez Furm
Derez-plaen grevus
Derez-uheloc'h grevusoc'h
Derez-uhelañ grevusañ
Derez-estlammiñ grevusat

grevus /ˈɡreːvys/; ken grevus.

  1. Dañjerus.
    • Ma ! neuze ec’h anavezet ur vorgazhenn, neuze oc’h evit kompren e petore digouezh euzhus e oa martoloded ar Gwennili. Grevusoc’h hini ebet. — (Fañch al Lae, Bilzig, Kemper, 1925, p. 112.)
  2. (diwar-benn ar pec'hedoù, an torfedoù) A zo pouezus a-walc'h evit degas ur c'hastiz.
    • Ne vezo en kement-se pec'hed grevus, nemet graet e vefe evit noazout, en un doare grevus, ouzh an nesañ. — (Yann-Vari Perrot, Erwan ar Moal, Bue ar Zent, Montroulez, 1912, p. 727.)
    • N’eus forzh piv e vec'h, ha pa ve zoken grevusoc’h ho pec’hedoù eget he re, ha pa ve brasoc’h an niver anezho, ha p’ho pefe roet muioc’h a skouer fall, c’hwi a c’hell ivez, gant sikour gras Doue, dont da vezañ ur sant pe ur santez evelti. — (Gabriel Morvan, Buez ar Zent, Brest, 1894, p. 145.)
  3. Pouezus.
  4. A zegas poanioù.

Deveradoù

Troidigezhioù

Daveoù

Roll an daveoù :