gougoñv

Ur pennad eus ar Wikeriadur, ar geriadur liesyezhek frank a wirioù.

Brezhoneg

Etimologiezh

Kar d'ar ger kembraek gogof (pe ogof).
N'eo anavezet nemet evel anv-lec'h hepken (Ar C'hap) [1].


Anv-kadarn


gougoñv, gougoñ benel

Gerioù heñvelster

Troidigezhioù

Daveoù

  • [1] : Geriadur ar brezhoneg a-vremañ, F. Favereau, Skol Vreizh, 1992, pajenn 285.