doue

Ur pennad eus ar Wikeriadur, ar geriadur liesyezhek frank a wirioù.
Eilstummoù tipografek Gwelet ivez : Doue

Brezhoneg

Etimologiezh

Testeniekaet en henvrezhoneg doi.(Daveoù a vank)
Meneget er C'hatholicon (1499): doe.[1]
Da geñveriañ gant ar gerioù duw e kembraeg hag e kerneveureg, dia en iwerzhoneg hag e gouezeleg Skos ha jee e manaveg.
Deuet eus ar ger predenek *duɨw, diouzh ar ger keltiek *dēwos a zeufe eus ar wrizienn indezeuropek *deiuós a gaver er gerioù deus e latin, diẽvas e lituaneg ha devá (देव) e sañskriteg.

Anv-kadarn

Unander Liester
Gourel doue
/ˈdu:e/
doued
/'due:ed/
Benel doueez
/'due:es/
doueezed
/ˌdue'e:zet/

doue /ˈdu:e/ gourel (liester : doueoù, doueed)

  1. (Liesdoueegezh) Boud dreistnatur a ren war tonkadur an dud, an anadennoù naturel, h.a.

Deveradoù

Troidigezhioù

Daveoù

Roll an daveoù :

  1. Doe, Le catholicon en troys langaiges scavoir est breton franczoys et latin, lec'hienn ar Bibliothèque nationale de France.