dilezel
Brezhoneg
Etimologiezh
Verb
dilezel /diˈleːzɛl/ verb kreñv eeun (displegadur)
- dilezer, lezel un dra bennak, diskregiñ diouzh un dra bennak.
- — [...]. Meur a veach em euz pedet a greiz kaloun, a gaf dign : nepred ne zilezan va fedennou ; [...]. — (Lan Inizan, Emgann Kergidu Lodenn 2, J.B. hag A. Lefournier, Brest, 1878, p. 11.)
- - [...], ha c'hoant a-walc'h am eus da dilezel ar c'hastell-se evit gwelet bro. — (Fañch an Uhel, Kontadennoù ar Bobl/1, Al Liamm, 1984, p. 144.)
- Te a zo poent a-walc'h dit dilezel ar werenn. — (Jules Gros, Le trésor du breton parlé Deuxième Partie, 1970, p. 206.)
Deveradoù
Troidigezhioù
- galleg : abandonner (fr)