turubailhoù

Ur pennad eus ar Wikeriadur, ar geriadur liesyezhek frank a wirioù.

Brezhoneg

Etimologiezh

Diwar turubailh hag -où.
Meneget e Geriadur Al Liamm el liester hepken.

Furm anv-kadarn

turubailhoù

  1. Traoù, tud dister, didalvoud, spontailhoù.
    • Arabat e ve koulzkoude tamal an deskadurez enhi ne unan euz an turubaillou a sao e Broc'hall bep pemzeg pe drivec'h vloaz. — (J. Favé, Var an deskadurez, Feiz ha Breiz niv. 442, 1873, p. 198b.)
    • Eur scrij eo ho guelet evel turubaillou, evel tud gouez, louz evel ar seis pec'het. — (Goulven Morvan, Keleier, Feiz ha Breiz niv. 512, 1874, p. 336a.)