taw

Kembraeg

Etimologiezh

(Anv-kadarn) Sellet ouzh an etimologiezh dindan tav e brezhoneg.

(Furm verb) Savet diwar « taw- », pennrann ar verb tewi, hep dibenn-ger.

(Rannig-stagañ) Dont a ra eus -tau en hengembraeg a zeuas eus ar verb keltiek *tāj-o/e « bezañ » (a roas ivez to « setu » en henvrezhoneg) eus ar wrizienn indezeuropek *steh₂- « sevel » ; gw. gwaz.

Anv-kadarn

taw /taːu̯/, /tau̯/ hollek gourel

Didrouz, peoc'h
- 󠁧󠁢󠁷Does dim taw arno fe. Ne ro peoc'h ebet.

Gerioù heñvelster

distawrwydd, gosteg

Deveradoù

distaw, tawel, tewi

Furm verb

taw

Furm ar verb tewi en eil gour unan an doare-gourc'hemenn, er stumm kadarnaat.

Rannig

taw /taːu̯/, /ta/, /tə/, /tau̯/

(er su) E(z), ma : rannig-stagañ a lakaer dirak un islavarenn-diskuliañ pa ne grog ket gant ur verb
󠁧󠁢󠁷Gwyddost ti taw fi ydy'r gorau. Gouzout a rez eo me eo ar gwellañ.

Gerioù heñvelster

mai