mitoù

Ur pennad eus ar Wikeriadur, ar geriadur liesyezhek frank a wirioù.

Brezhoneg

Etimologiezh

Alan Heusaff, Geriaoueg Sant-Ivi, Hor yezh, 1996, p. 223 : Diwar glg. kozh mite: "gant".

Furm anv-kadarn

mitoù

  • An itron, en he iaouankiz, a voa bet boas da lacat var he daouarn ar pez a c'halver mitou, hag er re-ze e za pevar bez er memes leac'h. — (G. M., An itron, Freiz ha Breiz, 22 Gouhere 1865, p. 198b.)
  • Mitou em euz gwelet ivez gwechall gant ar re goz er goanv, pe gant eun itron bennak, nemed e vezent lammet dre zoujans, pa 'z eat da zakramanti pe da gomz ouz an Aotrou 'n Eskob. — (Tintin Anna, Lennit 'ta, merc'hed !, Feiz ha Breiz, Meurzh 1924, p. 113.)

Gerioù heñvelster


Troidigezhioù