dizoue

Brezhoneg

Etimologiezh

Diwar di- ha doue.

Anv-gwan

dizoue /di'zu:e/

1. A zo hep doue.
   • Levrioù, skolioù dizoue : ha ne reont ket anv eus Doue.

   • Eskibien Frañs o deus komzet holl a-unan, fraeshañ m’hellent, hag ouzhpenn ur wech, eus an dañjer bras m’eo ar sklolioù dizoue evit ar vro, hag eus an dever strizh o deus ar gerent da gas o bugale d’ar skolioù kristen. BUAS 370

2. Tud dizoue : ha ne gredont ket e Doue.
   • Ne ket e Landreger epken e oue kriz ha dizoue ar republikaned ... — (Lan Inizan, Emgann Kergidu 1, Brest, 1877, eil emb. Al Liamm 1977, p. 31.)
   • ... a-du gant an dud difeiz ha dizoue ... — (Lan Inizan, Emgann Kergidu 1, Brest, 1877, eil emb. Al Liamm 1977, p. 174.)

Gerioù heñvelster

• difeiz

Deveradoù

• dizouead
• dizoueañ
• dizoueegezh
• dizoueüs
• dizoueüsted

Troidigezhioù

• galleg : profane ^(fr)
• galleg : athée ^(fr)