brandir

Ur pennad eus ar Wikeriadur, ar geriadur liesyezhek frank a wirioù.

Galleg

Etimologiezh

→ Etimologiezh da glokaat (Ouzhpennañ)

Verb

brandir /bʁɑ̃.diʁ/ verb kreñv 2l strollad (displegadur)

  1. Bantañ.