bourriñ

Ur pennad eus ar Wikeriadur, ar geriadur liesyezhek frank a wirioù.

Brezhoneg

Etimologiezh

Diwar bourr hag -iñ.

Verb

bourriñ /ˈburejn/ karout

  1. bourriñ ag un dra
    Ur person ha ne vourè ket ag en istr, kontadenn e Bourraplted an tiegezh, e 1932.

http://www.devri.bzh/dictionnaire/b/bourran-bourrin-2/

Troidigezhioù