bien-être

Ur pennad eus ar Wikeriadur, ar geriadur liesyezhek frank a wirioù.
Mont d’ar merdeerezh Mont d’ar c’hlask

Galleg

Etimologiezh

(1555) Savet diwar an adverb bien hag ar verb être.

Anv-kadarn

bien-être /bjɛ̃.n‿ɛtʁ/ gourel digemm

  1. Hevoud.
    • La torpeur qui paralysait son cerveau lui procurait trop de bien-être pour qu'il tentât de la chasser. — (Francis Carco, L'Homme de Minuit, 1938.)