barks

Ur pennad eus ar Wikeriadur, ar geriadur liesyezhek frank a wirioù.

Saozneg

Etimologiezh

Eus bark hag -s.

Furm verb

barks /ba:rks/

  1. Furm trede gour unan amzer-vremañ ar verb bark.

Krennlavar

  • An old dog barks not in vain. Ur c’hi kozh ne harzh ket en aner. A vez lavaret ivez gant ar re gozh a gar bezañ selaouet.