arbenn

Ur pennad eus ar Wikeriadur, ar geriadur liesyezhek frank a wirioù.

arbenn

  1. mont en arbenn, dont en arbenn da ub
    • Ha mar degouezhe da baotred Mari-Robin, an archerien, dont en arbenn dezhañ, goulenn a raent digantañ e baper kement hag abuziñ o amzer, ha goude ober sin da lenn e lavarent kuit a c'hoarzhin :
      - Eus ar c'hentañ, va den mat, derc'hit da vont, rak gwelout a reomp emañ pep tra ganeoc'h hervez al lezenn...
      — (Jarl Priel, Va Zammig Buhez, Al Liamm, 1954, p. 21.)
    • Mar gouvezfe enta ur priñs karet gant e sujidi lakaat harz d'e lorc'h da vont en arbenn d'o c'harantez-i. — (Claude Bernard, troet e brezhoneg gant Yann-Vari ar Gov, Arzhur Breizh, eil emb. Ti-moul. J.-B. Baillère, Pariz, 1949, p. 60.)