Yannig

Brezhoneg

Etimologiezh

Savet diwar ar c'hentanv Yann hag al lostger -ig.

Kentanv

Yannig /ˈjã.nːik/

1. Furm vihanaat ur c'hentanv paotr.
   • Kavet 'peus da saout 'ta, Yannig ?^[1]
   • « Yannig, » eme ar vamm, « lavar o fegement dezho ivez. » — (Yann ar Floc'h, Koñchennou eus Bro ar Stêr Aon, Levrdi Le Dault, Kemper, 1950, p. 237.)
   • Pa soñj da Yannig en deus blejet a-walc'h, ez a d' ar c'hoad. — (Yann ar Floc'h, Koñchennou eus Bro ar Stêr Aon, Levrdi Le Dault, Kemper, 1950, p. 245.)

Gerioù kevrennek

• yannig ar mare
• Yannig ar mil micher : den a ra a bep seurt micher
• yannig kuchennet

• yannig-mor
• yannig rous

Divinadelloù

• -Yannig Berr, Kant toull 'barzh e revr.

- Ar sil

Rimadelloù

• Yannig-Falla-bemdez... falloc'h warc'hoaz evid hirie (hiziw). — (Jules Gros, Le trésor du breton parlé Troisième Partie, 1974, p. 389.)

Troidigezhioù

• katalaneg : Joan ^(ca)

• galleg : Jeannot ^(fr)
• iwerzhoneg : Seánín‎ ^(ga)
• saozneg : Johnny ^(en)
• spagnoleg : Juanito ^(es)

Anv-kadarn

Yannig /ˈjã.nːik/ (liester : Yanniged)

1. E Brest : lesanv ar Vretoned a oa deuet da Vrest da chom, brezhonegerien anezho, e-skoaz ar re a oa bet ganet e kêr.

Daveoù

Roll an daveoù :

• ^[1] : Yannig an difouper neizhioù, kanaouenn savet gant Paotr Treoure, in Sonioù Feiz ha Breiz (w.d. 1930)