Mont d’an endalc’had

pellaas

Ur pennad eus ar Wikeriadur, ar geriadur liesyezhek frank a wirioù.

Brezhoneg

Etimologiezh

Savet diwar pella-, pennrann ar verb pellaat, hag an dibenn-ger -as

Furm verb

pellaas /pɛˈlɑːs/

  1. Furm ar verb pellaat e trede gour unan an amzer-dremenet strizh, en doare-disklêriañ
[...], e pellaas a-hed an aod. — (Ronan Huon, AR GWENNILI-MOR, Al Liamm niv. 77, Du-Kerzu 1959, p. 412.)
Pan en doe diskleriet ar c'homzoù-se e pellaas war an tu dehou e werennad v-Byhrr hanterevet. — (Jakez Konan, Lannevern e kañv ha danevelloù all, Al Liamm, 1980, p. 33.)
Selina, [...], a bellaas diouzh an daol hag a yeas d'en em veskañ gant ar sellerien, a oa o stlakañ o daouarn. — (Roparz Hemon, Diamantoù Keroulaz, Al Liamm, 1964, p. 209.)

Gerioù enepster

Troidigezhioù