Mont d’an endalc’had

gortoze

Ur pennad eus ar Wikeriadur, ar geriadur liesyezhek frank a wirioù.

Brezhoneg

Etimologiezh

Savet diwar gortoz-, pennrann ar verb gortoz, hag an dibenn-ger -e.

Furm verb

Kemmadur Furm
hep gortoze
dre vlotaat c'hortoze
dre c'hwezhañ digemm
dre galetaat kortoze
amreizh c'hortoze

gortoze /ɡɔr.ˈtoː.ze/

  1. Furm ar verb gortoz e trede gour unan an amdremened, en doare-disklêriañ.
Eno e pignjont el lestr a c'hortoze anezo, ha dioc'htu ma voent diloc'h ha dindan gouel ez ejont etrezek ar mor doun. — (G. MILIN, Gwechall-goz e oa..., Kemper, 1924, p. 14.)
Alan ha Tekla a c'hortoze kichen-ha-kichen. — (Ronan Huon, AR GWENNILI-MOR, Al Liamm niv. 77, Du-Kerzu 1959, p. 412.)
SPONTUS e voe kounnar an Enebour, pa zeuas Hor Salver betek dor an Ifern, da gerc'hat Adam hag Eva, evit o c'has d'ar Baradoz, war un dro gant ar re eus o gourvibion a c'hortoze eno E zonedigezh. — (Langleiz, Romant ar Roue Arzhur/levrenn I : Marzhin, Al Liamm, 1975, p. 15.)
Daoust da ze, e c'hortoze, gant pegement a brez, c'houi a c'hall sonjal, dibenn ar pred. — (Erwan ar Moal, Pipi Gonto, Kemper, 1925, p. 13.)

Troidigezhioù