Mont d’an endalc’had

fae

Ur pennad eus ar Wikeriadur, ar geriadur liesyezhek frank a wirioù.

Brezhoneg

Etimologiezh

Anv-kadarn : Eus ar gerioù krennvrezhonek fae ha foi, kar d'ar ger kembraek ffei (« foei ! »), da geñveriañ gant ar gerioù fi e galleg, fie e saozneg, pfui en alamaneg, hag all. Trouzadell an dismegañs. Gwelet fec'h[1].
Furm verb : eus pae gant ur c'hemmadur dre c'hwezhañ (p > f)

Anv-kadarn

fae /ˈfɛː/ hollek gourel

  1. Dismegañs
  2. ober fae
  3. Bezañ fae gant unan bennak ober un dra bennak : na deurvezout ober an dra-se.

Troienn

  • diwar fae
  • dre fae

Deveradoù

Troidigezhioù

Daveoù

Roll an daveoù :

Furm verb

Kemmadur Furm
hep pae
dre vlotaat bae
dre c'hwezhañ fae
dre galetaat digemm
amreizh digemm

fae /ˈf̬ɛː/

  1. Furm kemmet ar verb paeañ pe paeiñ e trede gour unan an amzer-vremañ, en doare-disklêriañ
— [...] ! Setu aze eun ealik hag am fae, er bed-man zoken, euz ar pez am beuz great ; c'houi, Aoutrou Doue, am faeo er bed-all. [...]. — (Lan Inizan, Emgann Kergidu Lodenn 2, J.B. hag A. Lefournier, Brest, 1878, p. 269.)