ma-unan

Brezhoneg

Etimologiezh

Savet diwar ar ger-perc'hennañ ma pe va hag unan.

Adverb

ma-unan /maˈỹːnãn/

1. Me hepken.
   • Mallozh din ma-unan, pa'z on bet gay a-walc'h
     Da heuilh c'hoantegezhioù ma c'halon ken diwalc'h. — (An Tremener, Mouezhioù ar vered, 1898, e-barzh An Tremener, An Tour Tan, 1995, p. 37.)
   • Ne badé ket e spered (skïant) o weled ahanon-me amañ ma-unan. — (Jules Gros, Le trésor du breton parlé Deuxième Partie, 1970, p. 390.)
   • Bemdez goude, pa vezen ma-unan, e tremenen ma amzer o sellout ouzh ar c'hoariell. — (Yeun ar Gow, E Skeud Tour Bras Sant Jermen, eil emb. Al Liamm, 1978, p. 119.)
   • Doue d'e bardono, a lavaren ouzhin ma-unan, ... — (Pêr Denez, Glas evel daoulagad c'hlas na oant ket ma re, Al Liamm, 1979, p. 7.)
   • "Feta, me 'yelo ma-unan d'ar bourk da gerc'hat butun." — (Anatol ar Braz, lakaet e brezhoneg gant Erwan ar Moal, Mojenn an Ankou, Mouladurioù Hor Yezh, 1986, p. 26.)
   • Din-me ma-unan ec'h embannan alies, fouge ennon, ez eo echu ha peurechu gant an istor kozh-se. — (Mich Beyer, Seizh Devezh Warn-ugent, An Alarc'h Embannadurioù, 2006, p. 8.)
   • – N'emaoc'h ket 'vont d'am leuskel ma-unan ! eme Neville o sevel en e sav. ... — (J.K. Rowling, lakaet e brezhoneg gant Mark Kerrain, Harry Potter ha Maen ar Furien, An Amzer embanner, 2012, p. 164.)

va-unan /vaˈỹːnãn/

1. • — Mad, neuze me a jomo va-unan var an hent gant paotred Plouvorn, tud va bro, ha re Guikourvest. [...]. — (Lan Inizan, Emgann Kergidu Lodenn 2, J.B. hag A. Lefournier, Brest, 1878, p. 4.)
   • Ha me va-unan em biche c'hoarzet kalounek o klevet kement-se, ma n'em biche ket bet kement a boan. — (Lan Inizan, Emgann Kergidu Lodenn 2, J.B. hag A. Lefournier, Brest, 1878, p. 93.)
   • ...ha bremaik me va-unan a yelo d'ho kas d'an aod. — (G. MILIN, Gwechall-goz e oa..., Kemper, 1924, p. 22.)
   • Met n'aen ket va-unan, tudoù, ur c'heneil yaouankoc'h egedon a rede war va lerc'h. — (Jarl Priel, Va Zammig Buhez, Al Liamm, 1954, p. 13.)
   • Ma vijen bet fur a-walc'h da zamantiñ muioc'h din va-unan, n'eo ket da redek mor e vijen aet a-dra sur. — (Daniel Defoe, lakaet e brezhoneg gant Yeun ar Gow, Abrobin, Al Liamm, 1964, p. 15.)
   • Anzav a ran bremañ ez eo kentoc'h evit enebiñ ouzhin va-unan, da lavarout eo, evit heuliañ va c'hoantoù donañ. — (Roparz Hemon, Mari Vorgan, Al Liamm, eil emb. 1975, p. 28.)
   • « ..., da vadeziñ a rin me va-unan... gant va daeroù. » — (Langleiz, Romant ar Roue Arzhur/levrenn I : Marzhin, Al Liamm, 1975, p. 21.)
   • – Un dra, avat, am eus bet gwelet va-unan... — (Goulc'han Kervella, Brezel ar Rigadell, Al Liamm, 1994, p. 196.)

Deveradoù

• ma-unanig
• ma-unan-penn
• va-unanig
• va-unan-penn

Troidigezhioù

• galleg : (moi) en personne ^(fr) , moi-même ^(fr) , (moi) seul ^(fr)

Gwelout ivez :

• da-unan, e-unan, hec'h-unan, hon-unan, hoc'h-unan, o-unan, an-unan